Tomasz Rys - LEICA III

Model, który prezentuję niżej to Leica IIIa wyprodukowana w 1935 roku. Opisywanie tego aparatu ze wszystkimi szczegółami nie jest w tym miejscu konieczne wobec wcześniejszych opisów Leica I i Leica II. W gruncie rzeczy wszystkie modele są do siebie bardzo podobne z konstrukcyjnego i wizualnego punktu widzenia. Dość powiedzieć, że producent informował razem z wprowadzeniem dalmierza (który nazywał „automatycznym nastawianiem na ostrość”) w modelu II, że dalmierz można wbudować we wszystkich wcześniej dostarczonych modelach (zakładam, że I czy też Standard), a model II można przerobić na III i IIIa.

Kiedy pierwszy raz przeczytałem w materiałach. E. LEITZ z Wetzlar, że aparaty Leica II, III i IIIa posiadają system automatycznego nastawiana na ostrość skojarzenia z autofocusem były oczywiste. Weźmy jednak pod uwagę w jakich czasach było to pisane. Automatyka oznaczała w tym przypadku nie „na oko”, tylko dokładnie. Sam producent przedstawiał to tak:

Model III i IIIa różnił się od poprzedników przede wszystkim obiektywem. Z aparatami III nie sprzedawano bowiem Elmara, ale także wysuwane Summary o ogniskowej 50mm i świetle f/2. To była dość duża różnica możliwości bowiem Elmar oferował światło f/3.5, choć zakres przysłon pozbawiony był f/22 (2; 2,2; 3,2; 4,5; 6,3; 9; 12,5)

Model IIIa różnił się natomiast od poprzedników migawką. Najszybszy czas 1/1000sek uzupełniał listę od 1/20 do 1/500sek w modelu II i 1 do 1/500sek w modelu III. Jak na tamte czasy 1/1000 sek to naprawdę spory wyczyn bowiem tylko nieliczne, później produkowane aparaty miały taką możliwość. Począwszy od modelu III wolne czasy 1/20 do 1sek. ustawiało się osobnym, małym pokrętłem z przodu korpusu co reklamowano jako fantastyczną własność nie pomylenia czasu naświetlania w ciemnościach (np. zdjęcia teatralne). Zabawne choć prawdziwe. Tym samym pokrętłem ustawiany był także czas T. B natomiast ustawiało się, jak i w innych modelach, na zasadniczym pokrętle czasów.

Strona z "LEICA kamera nowoczesna", 1935. Prawa autorskie nieznane. Prawdopodobnie E. LEITZ Wetzlar

Mój egzemplarz posiada także korekcję optyczną wad wzroku przy wizjerze dalmierza oraz gniazdo do lampy błyskowej tuż pod sankami na tylnej części obudowy. Pod pokrętłem nastawy czasów umieszczony jest także tajemniczo wyglądający pierścień pozwalający ustawić go w pozycji od 0 do 20. Wydaje mi się, że jest to prosty system znaczenia wolnego czasu ustawionego małym pokrętłem z przodu aparatu. Nie musimy wtedy patrzeć na drugie pokrętło, aby wiedzieć jaki czas użyjemy ustawiając zasadnicze pokrętło w pozycji wolnych czasów.

Leica IIIa 1935 - © 2024 Tomasz Ryś

Leica IIIa 1939 - © 2024 Tomasz Ryś

Poniższe zdjęcia zostały wykonane na negatywie FOTO 64/65 wywołanym w BelliniFoto DF-2 aparatem IIIa, 1935.

Biesówko, Warmia - © 2024 Tomasz Ryś

Kolejny model to Leica IIIc wyprodukowany w 1950 roku. Ma następujące podstawowe różnice w porównaniu do IIIa:

•   Wizjery dalmierza i kompozycji są umieszczone zaraz koło siebie, co wygląda na jeden wizjer. Dalej jednak są to dwa wizjery, ale nie musimy odrywać oka od aparatu. Ustawiamy ostrość i przesuwamy gałkę oczną lekko obok i widzimy okno kompozycji.
•   Czasy wolne są wybierane na pokrętle głównym od 1/30 sek. Zatem 1/30 znika z pokrętła głównego i można ją wybrać podobnie jak 1/20 na pokrętle czasów wolnych.
•   Korekcja wady wzroku przesunięta jest z wizjera pod pokrętło zwijania filmu.