Voigtlander VITO III

VITO III to aparat firmy Voigtländer wprowadzony na rynek w 1950 roku jako uwieńczenie produktów rodziny VITO. Ma doskonały obiektyw ULTRON f/2 o ogniskowej 50 mm kreujący obrazy, których może pozazdrościć niejeden współczesny aparat. Ostrość ustawiana jest precyzyjnie dzięki wbudowanemu dalmierzowi bazującemu na typowej idei żółtej plamki. Jedyne co nieco zaskakuje to fakt, iż ostrość regulujemy lewym pokrętłem na górnej części korpusu zwyczajowo kojarzonym ze zwijaniem filmu do kasety. Zresztą odpowiedni przycisk w tym pokrętle pozwala otworzyć uchwyt zwijania i po naciśnięciu odpowiedniego przycisku po prawej stronie możemy faktycznie zwinąć film typu 135 do tradycyjnej kasety. Pokrętło regulacji ostrości ma skalę w metrach od 1m do nieskończoności z dodatkowym zaznaczeniem głębi ostrości dla poszczególnych przysłon. Nieco zastanawia także to, że przycisk zwijania filmu nie blokuje się samodzielnie tylko musimy to zrobić za pośrednictwem dodatkowego elementu umieszczonego w tylnej części obudowy.

Licznik zdjęć znajduje się w dolnej część prawego pokrętła. Nie zeruje się automatycznie po otwarciu pokrywy. Musimy zrobić to sami podnosząc pokrętło do góry i przesuwając pierścień licznika do literki F. Dalej wykonujemy dwa „puste” zdjęcia i licznik ustawia się na pozycji 1. Mechanizm przesuwu filmu nie naciąga migawki. Robimy to sami dźwigienką umieszczoną na obiektywie w dość typowy sposób dla starych aparatów. Mimo ręcznego naciągu migawki aparat ma zabezpieczenie przed podwójną ekspozycja tej samej klatki. 

Czasy pracy migawki Synchro-Compur są rewelacyjne. Poza B mamy czas do wyboru od 1 sek do 1/500 sek. Przysłona ustawiana jest w zakresie od f/2 do f/16. Gniazdo synchronizacji z lapą błyskową może obsługiwać błysk w trybach M i X ustawianych specjalnym suwakiem.

VITO III to aparat mieszkowy ze składanym obiektywem. Po złożeniu trzymamy w ręku precyzyjnie zabezpieczony aparat mieszczący się w kieszeni spodni. Otwarcie mieszka odbywa się poprzez naciśnięcie przycisku na spodniej części obudowy, natomiast złożenie po naciśnięciu zatrzasku z przodu klapki zamykającej. W spodniej części korpusu umieszczone jest gniazdo do montowania na statywie i nieco intrygująca klapka. Do czego służy? Jej otwarcie pozwala postawić rozłożony aparat dokładnie w poziomie na płaskiej powierzchni. W klapce jest także małe radełko, którym możemy ustawić w dwu okienkach trzy kolory: stalowy (czy też brak koloru), czerwony i czarny. Po co? Nie mam pojęcia. Może jako oznaczenie czułości założonego filmu? Samo zakładanie filmu jest w miarę wygodne, a mechanizm przesuwu działa bardzo precyzyjnie. 

Przy spuście migawki umieszczone jest też gniazdo pozwalające wkręcić wężyk. Aparat nie ma stopki do mocowania lampy błyskowej lub akcesoriów, ale ma specjalne kołki pozwalające zamontować ten element. Nie ma też uchwytów do mocowania paska, zatem pozostaje futerał lub pasek montowany do gniazda statywu.

Konstrukcja aparatu jest niezwykle solidna co niestety nieco rzutuje na jego wagę: 650g.

Poniższe zdjęcia wykonane były na Agfa APX 100, wywołanym w D-76 1+1 w czasie 11.30 @ 20C.

•    https://youtu.be/VkN3fwxq7eQ?si=dOOBRCCqETyRewTZ
•    http://camera-wiki.org/wiki/Vito_III
•    https://elekm.net/pages/cameras/vitoiii.htm
•    https://connealy.blogspot.com/2021/04/voigtlander-vito-iii.html