Agfa Isola I pojawił się na rynku w 1957 roku i produkowany był do 1963 roku. Jest to prosty, plastikowy aparat przeznaczony do fotografowania na materiale 120. Konstrukcja przypomina nieco popularny w Polsce aparat DRUH z tym, że obiektyw nie jest wykręcany tylko wysuwany.
Aparat ma jednak kilka „zaawansowanych” funkcji. Pozwala na ustawienie zakresu ostrości w następujących obszarach: 1.5-2.5m, 2.5-5m i 5m do nieskończoności. Przysłonę można ustawić w dwu zakresach: słonecznie (f/16) i pochmurno (f/11). Dodatkowo, trzecie ustawianie realizowane tym samym elementem pozwala „nasunąć” na obiektyw filtr żółty (podstawowy filtr stosowany w fotografii czarno-białej np. do lepszej wizualizacji niebieskiego nieba z chmurami) przy przysłonie f/11. Migawka realizuje dwa czasy: M (1/35) i B. Ogniskowa obiektywu wynosi 72.5mm. Aparat ma także ciekawie zrealizowany mechanizm blokowania przed podwójną ekspozycją. Po wykonaniu zdjęcia nie możemy nacisnąć spustu migawki drugi raz o czym informuje czerwony kolor małego okienka przy spuście. Po przewinięciu błony na kolejną pozycję kolor zmienia się na biały co oznacza, iż możemy wykonać następne zdjęcia. Interesującym rozwiązaniem ułatwiającym ładowanie błony do aparatu są wysuwane trzpienie trzymające rolkę w dolnej część komory. Na górnej części pokrywy mamy do dyspozycji szyny (shoe ale nie hot), a w dolnej części zamontowana jest gniazdo mocowania do statywu. Na obiektywie zamontowane jest także gniazdo synchronizacji z lampą błyskową w postaci mało gustownie wyglądającego elementu.
Jako że aparat w zasadzie nie ma żadnych możliwości doboru ekspozycji w zależności od czułości błony producent zaleca (w postaci naklejki na wewnętrznej stronie tylnej pokrywy aparatu) nośnik Agfa Isopan IF 17 (17 DIN czyli 40 ASA).
Zdjęcia prezentowane poniżej zostały wykonane na negatywie FOMAPAN 100 i wywołane w ILFORD Perceptol (konfekcjonowany w proszku ale mocno przeterminowany).